0.10เรื่องเล่า

นิยายเรื่องนี้เราเพิ่งแต่งครั้งแรกจะไม่ดีเท่าไหร่นะอ่านด้วยนะ

เรื่อง:ไม่อยากกลับมา

มีร่างกายของเด็กผู้หญิงคนนึงทีกำลังร้องให้อยู่ ไม่นานก็มีแม่ของเด็กผู้หญิงคนนั้นเข้ามาในห้อง

แม่:มึงจะร้องอีกนานไหมห้ะ อีนี่

เด็กผู้หญิง:หนูขอโทษค่ะคุณแม่อย่าทำหนูเลย//ร้องให้

เด็กผู้หญิงคนนั้นพูดไปยังไม่ถึงคำผู้เป็นแม่ก็ทุบตีเธอเหมือนเดิมทุกครั้งทีเคยทำมา

5 ปีผ่านไป

หลังจากนั้นผู้เป็นแม่ของเธอได้ประสบอุบัติเหตุตายไปแต่แท้จริงแล้วเธอนั้นเป็นคนที่ฆ่าแม่ของเธอเอง

เพราะโทระที่เก็บสะสมมานานเลยให้เกิดเป็นโรคซึมเศร้าอาการรุนแรงหนัก

แต่ก็ไม่มีใครหันมาสนใจเธอเลยสักคนเดียวทั้งพ่อที่แท้ที่ทิ้งเธอไปก็ไปหันมาสนใจเธอเลย

เธอเลยต้องหางานทำเองตั้งแต่ยังเล็กมีหากินเองคนเดียวมาตลอดหลายปี

ซึ่งตอนนี้เธออายุ15 แต่เธอก็ยังจดจำเอาไว้อยู่ไม่มีวันลืม

ความแค้นที่สะสมมาเธอเลยรับงานรับจ้างฆ่าคนมาตลอด

ชื่อนักฆ่าของเธอได้ตั้งเอาไว้ว่า"ชิบิโตะบานะ"คำแปล*ดอกไม้คนตาย*

ซึ่งเธอเอาชื่อนี้มาจากดอกชนิดหนึ่งที่อยู่ในตระกูลดอกลิลลี่

ชื่อจริงๆของเธอนั้นไม่มีใครรู้เลยสักคนเดียวเพราะคนในวงการก็เรียกชื่อชิบิโตะบานะกัน

แต่ชื่อจริงๆของเธอนั้นชื่อ"ฟุรุคาวะ คุระยะมิ"

ความหมายฟุรุคาวะการสะกดคำภาษาญี่ปุ่น: Furukawa หรือ Furukawaความหมาย: แม่น้ำเก่า

คุระยะมิคำแปล:ความมือ

นั่นคือชื่อของเธอ"ฟุรุคาวะ คุระยะมิ"

เธอเป็นคนญี่ปุ่นแท้ๆ

แต่ก็ได้มีเหตุการณ์เกิดขึ้นระหว่างทำภารกิจที่ถูกจ้างวานมา

จนถึงทำให้เธอตายได้แต่เธอก็ไม่กลัวเพราะเธอนั้นปรารถนาความตายมาอย่างนาน

แต่ทำไมพระผู้เป็นเจ้าถึงไม่เห็นใจเธอเลยทำไมเธอถึงไม่ตายกันล่ะ

คุระยะมิ:ทำไมถึงไม่ตายล่ะ//ตกใจ

พยาบาล: ผู้ป่วยฟื้นแล้วหรอคะ โล่งอกไปทีนะคะ

พยาบาล:ฉันคิดว่าคุณจะไม่ฟื้นแล้วนะคะเนี่ยเพราะคุณหลับไปประมาณ 9 วันนะคะ

คุระยะมิ:ฉันหลับไป9วันเลยหรอ

พยายาม:ใช่ค่ะ

คุระยะมิ:ฉันขออยู่คนเดียวได้ไหม

พอพูดอย่างนั้นไปพยาบาลก็ออกจากห้องไป เหลือแต่ฉันที่อยู่ในห้องคนเดียว

ทำไมฉันยังอยู่นะทำไมฉันถึงไม่ตายไปนะทั้งที่ปรารถนาความตายมาตั้งนาน

ฉันคิดแบบนั้นไปเรื่อยๆจนปวดหัวแต่ฉันฆ่าคนไปตั้งเยอะ แต่ทำไมฉันถึงไม่ตายไปนะ

ฉันไม่อยากคืนกลับมานะฉันต้องการจากไปแต่ไม่มีใครฟังคำอธิษฐานของฉันเลย

ฉันจะอยู่ไปอีกนานเท่าไหร่กันเมื่อไหร่ฉันจะจากโลกนี้ไปฉันไม่ต้องการกลับมานะกลับมามีชีวิตที่ทุเรศแบบนี้

ฉันไม่ต้องการ

ไม่อยากกลับมาเลย

ไม่อยากกลับมา

จบ

ก็จบกันไปแล้วนะคะนิยายเรื่องแนวบรรยายครั้งแรกของเรา

เราอาจจะแต่งไม่ดีเท่าไหร่เพิ่งแต่งแบบนี้ครั้งแรกก็สามารถแนะนำเราได้นะคะ

ส่วนสาเหตุที่แต่งนิยายแบบนี้เพราะว่าเราจะหาอาชีพเสริมรายได้เสริมนะ

ตอนแรกเราแต่งแบบนิยายแชทแนวฟินมากกว่าอ่ะน่ะ

แต่บายนะ